Rozdział 2

                                                        Rozdział 2

Wjechałam do domu. Moją uwagę przykuli chłopacy rozmawiający z moim tatą w pokoju, wszyscy różnili się wyglądem, ale nie oczami takie same czekoladowe. Nowy zespół. Pomyślałam bo tata coś wspomniał.

- Gabriela, kochana – zaczął tata jak mnie zobaczył- i jak ?

- Świetnie- uśmiechnęłam się

- O córeczko pierwszy raz od wypadku widzę cię szczęśliwą czyli od miesiąca – no fakt

- Ktoś mi uświadomił że niepełnosprawność to nie kara lecz lekcja życia dana przez Boga – zaczęłam – mi to miało uświadomić jaka kiedyś byłam, jaką byłam egoistką, a teraz przepraszam nie będę wam przeszkadzać.

- Nie przeszkadzasz – powiedział tata – poznaj nowy zespół, to jest Nick- pokazał tego lokowatego- To Kevin- ten najstarszy jak mniemam – a to Joe – tu pokazał na chłopaka na pewno starszego ode mnie z czarnymi włosami i czekoladowymi oczami, ładnymi czekoladowymi oczami w których niedługo zacznę tonąć jak się nie uspokoję, Gabriela co ty gadasz.

- Ja jestem Gabriela córka waszego szefa – oznajmiłam – ja wam już nie przeszkadzam ale muszę otworzyć drzwi. – ktoś zaczął dzwonić

Otworzyłam drzwi stała w nich Selena!! Co ona tu robi nie widziałam ja od lat moja przyjaciółka.

- Gabriela? Czemu ty jesteś na wózku?- zapytała

- Miałam wypadek – powiedziałam – nie przywitasz się ?

- A tak !! Zapomniałam i współczuję – powiedziała – ale ten wózek nie zmienia faktu że jesteś moją przyjaciółką – powiedziała jakby czytała w moich myślach albo z mojej twarzy widząc moją minę, uścisnęła mnie

- Jesteś jedyną przyjaciółką jaka mi została – oznajmiłam bo Taylor to nie to samo ale też się zaprzyjaźnimy na 100%

- Czemu? A Jessie i reszta- zapytała

- Zostawili mnie po wypadku – posmutniałam

- Co za chamy – powiedziała

- Wiem, ale tak miało być ktoś uświadomił mi że to że jestem niepełnosprawna to nie kara tylko lekcja życia – uśmiechnęłam się

- Prawda – powiedziała – Nick? – zapytała chłopaka z tego zespołu

- Selena? –zapytał

- Wy się znacie? –zapytałam

- Tak byliśmy razem kiedyś – powiedziała smutno Sel

- Chodź musisz mi opowiedzieć co działo się jak wyjechałaś – uratowałam ją

- Dzięki – szepnęła

- Nie ma za co – powiedziałam

Gdy Sel wyszła pojechałam do kuchni, chciałam wyjąć szklankę na picie ale nie dosięgałam, po chwili ktoś mi ją podał, a było to jeden z posiadaczy czekoladowych oczu Joe.

-…..

                          Eyes that can truly hide the truth.